Tęczu widzę w tym muzyku!

Jestem chory… no trudno!

Synestezja to w istocie schorzenie układu neurologicznego, pozwalające na mimowolne korzystanie z więcej, niż jednego zmysłu na raz i to w bardzo konkretnych okolicznościach. Na szczęście dla osób wykazujących takie umiejętności, nie ma to dla nas żadnych skutków stricte chorobowych, nawet jeśli sama synestezja określana jest zaburzeniem. Z racji, że człowiek posiada pięć zmysłów, istnieje dość sporo wariantów tego, czym można ją określić. Od widzenia barw w muzyce, przez umiejętność kojarzenia miejsc poprzez kształty geometryczne, aż po wyczuwanie smaków w cyfrach czy słowach. Co synesteta, to inny charakter jego synestezji.

Naukowcy nie są pewni co do tego czy synestezja może być nabyta, czy jednak trzeba się z nią urodzić. Niemniej pamiętam, że słuchanie muzyki od zawsze sprawiało mi nader dużo przyjemności. Nie tylko z powodu delektowania się fajnymi melodiami, ale też odczuwania w nich czegoś więcej. Oczywiście, to jak „widzę” muzykę jest bardzo subiektywne i nie zawsze będzie się pokrywać się z perspektywą synestetyka wykazującego tą samą umiejętnością, co ja.

Wraz z uświadomieniem sobie faktu istnienia synestezji, okazało się, że potrafię dostrzec w dźwiękach kolory oraz faktury. Zagłębiając się coraz to bardziej w ten temat, zdałem sobie również sprawę z widzenia barw w imionach oraz nazwiskach. Żeby było zabawniej, nie każdy poznany przeze mnie człowiek o tym samym imieniu, reprezentował sobą ten sam kolor.

Pozdrowienia dla wszystkich znanych mi Tomków!

Przyczyniło się to również do tego, że zrozumiałem dlaczego tak trudno czasami mi przychodziło czytanie beletrystyki. Kiedy twój mózg musi się skupić na słowach oraz podążaniu za fabułą, a to wszystko okraszone jest jeszcze nieustannie zmieniającymi się kolorami… Bywa to bardzo męczące dla zwojów twojego mózgowia. Zatem jeśli macie problem z czytaniem szkolnych lektur, może jednak nie jesteście leniwi – to tylko synestezja.